Soms gaat er zo maar een deur open...

 “Soms gaat er zomaar een deur open…”

Dertig april 2015 was een bijzondere dag in meerdere opzichten. Op deze avond stond de tweede bijeenkomst gepland van een groepje enthousiaste burgers uit Naarden/Bussum. We praatten verder over hoe een lokale munt in Bussum en Naarden eruit kan zien. Het werd een wonderlijke avond…

“Soms gaat er zo maar een deur open…”
Ik woon al jaren in Bussum en Naarden. En kom ook regelmatig in het centrum van Bussum, in de winkelstraat. Talloze malen ben ik door de Havenstraat gelopen langs de winkels, maar altijd ben ik die ene deur voorbijgelopen tussen de winkels aan de Havenstraat 27a. Op 30 april zag ik de deur voor het eerst en ging ik er door naar binnen… Bijzonder om me bewust te worden, dat ik jaren voorbij een deur gelopen ben, omdat die blijkbaar niet belangrijk was. Dat veranderde radicaal op deze avond…

“Soms gaat er zo maar een deur open…”
…En dan sta je ineens in een hele fijne ruimte van een klein theater, met 36 zitplaatsen, de ‘Kwekerij’ genaamd. Het bleek de ruimte te zijn, waarin onder andere theater Draad huist. De gastvrouw van de avond heeft daar haar thuisbasis voor haar groep acteurs en muzikanten die overdag verhalen van mensen in organisaties verbeelden. Om de maand zijn er kleine intieme voorstellingen, op basis van wat er door publiek spontaan wordt verteld en zijn alle 36 stoelen tot de laatste plaats bezet.

“Soms gaat er zo maar een deur open…”
…en dan vertellen tien aanwezige mensen elkaar hun (levens-)verhaal, waar heel aandachtig naar wordt geluisterd. Verhalen over grote voorspoed, materiële welstand, diep geluk met een partner. En ook verhalen van grote tegenslag, plotseling verlies. Van burn-out ervaringen, niet begrepen worden, regels die strikt worden toegepast. Successen die geboekt zijn. Verhalen die verteld werden door mensen met heel verschillende kwaliteiten: hele praktische mensen, creatieve mensen, mensen die doorgeleerd hebben, mensen die een ambacht uitoefenen, hele wijze mensen, spirituele mensen, echte doeners. Er waren ongeveer evenveel mannen als vrouwen. We luisterden naar die verhalen onder het genot van een heerlijke eigen gemaakte linzensoep, en andere heerlijkheden die aanwezigen ingebracht hadden.
Wat we gemeen hadden die avond was dat er oprechte aandacht was voor ieders verhaal. We hadden de tijd. En we deelden een interesse hoe we het leven in ons dorp en stadje nog prettiger zouden kunnen maken.

“Soms gaat er zo maar een deur open…”
…en dan vertelt één van de deelneemsters, die er ook de eerste keer bij was, over ‘het Eureka moment’ dat ze na de eerste bijeenkomst had, terwijl ze in bad zat…
Ze vertelde dat ze doordenkend over één van de inzichten van de eerste bijeenkomst, bedacht dat je een lokale munt helemaal van scratch af, opnieuw kunt ontwerpen. Wat een mogelijkheden biedt dat…Tijdens het Eureka moment viel haar in, dat je het natuurlijk ook om kan draaien: dat de bakker jou betaalt in, laten we het ‘Gunjes’ noemen, om zijn broodjes aan je te mogen verkopen. En als iedereen dat doet: betalen om een dienst of product te mogen leveren je een draaiende (lokale) economie hebt. De switch zit erin dat geld een bekrachtiging van gunnen wordt, in plaats van verbonden is met schuld. Het ‘voor wat hoort wat principe’ helemaal verlaten. Doen waar je goed in bent, wat bij je past en dat de ander gunnen. Je hebt dan een (lokale)economie gecreëerd, waar het huidige ruilprincipe wordt losgelaten. Doe de oefening maar eens mee en probeer je voor te stellen, wat het effect is…Je levert een product of doet iets voor iemand en dat druk je uit in geld…

Jouw hulp in de huishouding zegt bijvoorbeeld: “Ik heb weer met plezier je huis schoongemaakt” En je ontvangt als bevestiging daarvan een bewijs van gunnen. Wat zij nodig heeft is haar ook weer gegund door anderen. Een doorgeefmunt versus een ruilmunt.

Wat een prettige kant van ons mensen wordt dan zichtbaar…

“Soms gaat er zomaar een deur open…”
… En vertelt iemand een idee, dat zo anders is, dat je het bijna niet kan voorstellen. Wat die
avond gebeurde was voor mij minstens zo bijzonder als het idee. We konden het idee als groep horen en ons erin verdiepen, doorvragen aan de inbrenger. “We zouden ons toch na de kennismaking verdiepen in het wezen van geld?”, vroeg iemand. “Dat is precies wat we nu doen” realiseerde een ander zich. “Laten we het een volgende keer uitspelen, zodat we kunnen ervaren wat er gebeurt, en of en hoe het werkt”, opperde een ander. Voor die suggestie hebben we een vervolgafspraak gemaakt.

“Soms gaat er zo maar een deur open…”
…en kun je de potentie van deze tijd voelen, door het heruitvinden van zoiets als geld. Iemand zei: “Ik heb zelfs al het gevoel dat ik een ander een cadeautje geef door te vertellen dat de Gunje eraan komt. Als een klein kijkgaatje naar de nieuwe tijd, teken van hoop in de richting waar we ons als mensheid in ontwikkelen”.

Ik kon voelen op deze avond dat onze (lokale) samenleving maakbaar is, dat alles open ligt in deze tijd. En hoe eenvoudig het is; als je de tijd hebt, echt luistert naar elkaar, je opent voor wat wil gebeuren…wat een potentie wordt dan voelbaar!
Ben benieuwd hoe het verder gaat.

“Soms gaat de ene na de andere deur open…”

Peter van der Vliet
Enthousiast burger uit Naarden

Met dank aan Lisa, Tjitske, Rob en de anderen.